Hoc sic expositum dissimile est superiori.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim de amicitia statueris utilitatis causa expetenda vides. Nunc de hominis summo bono quaeritur; Duo Reges: constructio interrete.

Quae si a vobis talia dicerentur, qualibus Caius Marius uti poterat, ut expulsus, egens, in palude demersus tropaeorum recordatione levaret dolorem suum, audirem et plane probarem.

Iam argumenti ratione conclusi caput esse faciunt ea, quae
perspicua dicunt, deinde ordinem sequuntur, tum, quid verum
sit in singulis, extrema conclusio est.

Quodcumque in mentem incideret, et quodcumque tamquam
occurreret.

Sed quanta sit alias, nunc tantum possitne esse tanta.

Rationis enim perfectio est virtus; Quid turpius quam sapientis vitam ex insipientium sermone pendere? Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Cur igitur, cum de re conveniat, non malumus usitate loqui? Ut aliquid scire se gaudeant?

Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.
Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;
Ex quo intellegitur officium medium quiddam esse, quod neque in bonis ponatur neque in contrariis.
Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;
Quod praeceptum quia maius erat, quam ut ab homine videretur, idcirco assignatum est deo.

Optime, inquam.: Summus dolor plures dies manere non potest?
Hunc vos beatum;: Quod dicit Epicurus etiam de voluptate, quae minime sint voluptates, eas obscurari saepe et obrui.
Memini me adesse P.: Satisne vobis videor pro meo iure in vestris auribus commentatus?
Bork: Sit, inquam, tam facilis, quam vultis, comparatio voluptatis, quid de dolore dicemus?
Certe non potest.: Sed haec quidem liberius ab eo dicuntur et saepius.
Ita prorsus, inquam;: Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus.
Bork: Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.

Quid sequatur, quid repugnet, vident.
Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.
Quare attendo te studiose et, quaecumque rebus iis, de quibus hic sermo est, nomina inponis, memoriae mando;

Ita prorsus, inquam;

Non modo carum sibi quemque, verum etiam vehementer carum esse? Perturbationes autem nulla naturae vi commoventur, omniaque ea sunt opiniones ac iudicia levitatis. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam. Falli igitur possumus. Summum a vobis bonum voluptas dicitur. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi? Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Refert tamen, quo modo.